De TKBN ziet ons graag groepsgewijs te water gaan. We hebben ons te verzamelen bij botenhuizen. De koffie dient gezamenlijk genuttigd te worden op een zandstrandje. Aan het eind van de dag kamperen we bij een bevriende kanoclub waar we veel gezelligheid beleven. ‘Toeristisch’ peddelen is kanoën in colonne. Is dat zo? Het heeft wel wat: een kudde North Shores op de rivier, massaal klooien bij het overdragen en samen kano’s in dragers hijsen. Maar het grote kanomoment vindt plaats in stilte en vooral alleen. ’s Avonds een klein meertje, de zon een rode bal in het westen en verder niks. De echte liefhebber heeft een geheime plek die hij met geen andere peddelaar delen wil. Gelukkig weet niemand waar mijn Arken Ae te vinden is. Voor reuring en gezelligheid gaan we naar de kroeg of het voetbalveld. De echte kanoër kiest de eenzaamheid.
De dichter heeft zo’n kanoplas gevonden bij Kortenhoef. Uiteindelijk ligt hij alleen maar stil, doodstil. Een idylle zo te horen. Plompeblaren, wind en watermunt zorgen voor een paradijselijke sfeer. Ed Leeflang (1929 – 2008) was een teruggetrokken dichter, al vijftig jaar toen hij begon te publiceren. Aan interviews deed hij niet, tv kwam er niet in en voor lawaai was hij allergisch. ‘Geluidsoverlast is moeilijker te bestrijden dan tbc, want veel mensen ervaren lawaai als een blijk van gezondheid en levenslust. Stilte en aandacht begrijpen ze als iets ziekelijks. Dat zei hij in een zeldzaam vraaggesprek met Piet Piryns. Hij zit dus prima in dat plasje bij Kortenhoef, zou je zeggen. Hij heeft zijn Arken Ae gevonden. Maar geluk duurt kort. Is stilte wel uit te houden? Waarom peddel ik toch altijd weer naar huis? Omdat in de stilte ook de demonen grommen. De heilige Antonius hield van de rust van de woestijn maar nergens ging de duivel zo te keer als daar. Het eerste kwartier lig ik rustig en kalm in mijn warme bad. Dan begint er iets te knagen en voor ik het weet zie ik alle scenes uit de films waarin mensen in bad vermoord worden. Dat zijn er nogal wat. Goede stilte wordt nu eenmaal begrensd door aards rumoer. Eeuwige stilte is het graf. De dubieuze wereld dient zich dus aan op die plas. Leeflang ziet een fuut en de hele tweede wereldoorlog zwemt mee. Een trage luchtbel doet hem denken aan het ongeluk dat er nog komen gaat. En dan (het ergste is altijd dichtbij): de avond van de ouderdom is gevorderd, de eenzaamheid is binnenboord. Ontspannen zit je niet meer in je kano. Het leven gaat in de koude kleren zitten. The lonely paddler is de Clint Eastwood van het water en ziet het leven manhaftig onder ogen: je vlucht als je je niet uitspreekt over wat je ontroert, kwelt of opwindt. Dat is Leeflang weer. Soms kom je dat soort dichterlijke types tegen op afgelegen meren. Neem je hoed af want gemakkelijk hebben ze het niet, die Vliegende Hollanders. Ze zijn al ver heen. Voel je je ook afglijden in die richting? Daar is gelukkig ons aller TKBN met een pracht programma aan toertochten georganiseerd door hartelijke mensen die ons uitnodigen te water te gaan. Kies de Kersen- en Kastelentocht! We komen langs een pannenkoekhuis, een mini-resto en er is voortdurend koffie, thee en kersenvlaai! Niemand is immuun voor de besmetting van de gezelligheid. Gelukkig!
Rieks Hoogenkamp
De Roos van Culemborg ziet overal poëzie. Zorgeloos maken we plannen en met fantasierijke hulp van partners wordt er iedere maand een mooi programma geprogrammeerd. Nieuwsgierig? Klik hier.
