De naam van de dichter, Orlando van Varese, is veelbelovend. Hebben we hier te maken met een laat 15e eeuwse schuinsmarcheerder, een middeleeuwse monnik met dichterlijke afwijkingen of één van de schuilnamen van Gerrit Komrij? Google ontkent alles. De digitale betweter zegt dat er niemand met die naam bestaat. Een schuilnaam dus. Donkere vermoedens doemen op. Want één ding lijkt zeker: het is een getroebleerde kanovaarder. Wie komt anders op het idee om bij peddelbewegingen te denken aan de ritmische bewegingen van de liefdesdaad. Er zijn onder ons die vinden zitten dat seksueel genot en kanosport dicht bij elkaar liggen. Vaarders in de hogere leeftijdscategorie. Met problemen thuis. Regelrechte gekken dus. Want er is geen sport die zo on-erotisch is als de onze. Dat mannen kijken naar hockeydames, het vrouwelijke volleybalteam en zwemsters en vrouwen naar gewichtheffers, turners en beach-volleyballers uit andere dan alleen sportieve motieven is bekend. Het zij ze gegund. En vooruit, team building van ah-cassières, vriendinnenclubjes en hippe reclamebureaus via kanoverhuurbedrijven heeft enige meerwaarde. Dat komt omdat ze niet kanoën maar slechts luchtig gekleed rondplassen. Verder heeft onze sport een erotische uitstraling van nul komma nul. Er is niks te zien en wat er te zien is, ziet er niet uit. Wonderlijke hobbezakken in vloekende kleuren, vormeloze hoofdbedekkingen, een hoog percentage exploderende baarden, monsterlijke spatschorten en een bovengemiddelde leeftijd. Bij mooi weer ontbloten mannelijke kanoërs nog wel eens hun bovenlijf. Niet doen. Een kanoër is geen veroorzaker van seksuele opwinding voor de toeschouwer. Dat is niet nodig. Waarom moet alles sexy zijn? Hoogstens hebben we hier de oorzaak van het uitblijven van jonge leden te pakken. Ik zie het als een voordeel. In deze volstrekt geërotiseerde samenleving zijn er nog oases waar we andermans lelijkheid luchtigjes accepteren. We zijn zelf niet beter.
Het schokkende van het gewrocht van de pseudo Orlando van Varese is de ontdekking van het ontwrichte innerlijk leven van een (misschien wel: de gemiddelde) kanoër. Onder ons, rijpere sportmannen, wordt onverhulde thuisproblematiek geïnjecteerd in het onschuldige kanoleven. Die grijzende kanovriend naast mij is wellicht verslaafd aan zijn sado-masochistische activiteiten in de kelder. De ons toeschreeuwende kanotoertochtleider oefent orgiastische gebrul. Die sympathieke verenigingsvoorzitter heeft als hobby minderjarige meisjes in de kanoloods opsluiten. Je kijkt anders rond in het wereldje! Gelukkig heeft deze Orlando van Varese de oplossing gevonden voor zijn gecompliceerde problematiek. Hopelijk brengen vogels, vissen, wuivend riet, zon en water verkoeling voor zijn verhit gemoed. Maar al die andere, op het oog onschuldige, sportbroeders en zusters! Hun ‘geheime kamers’ (Jeroen Brouwers) wil ik voor geen goud betreden. Ik heb al genoeg aan mezelf.
Rieks Hoogenkamp
De Roos van Culemborg ziet overal poëzie. Zorgeloos maken we plannen en met fantasierijke hulp van partners wordt er iedere maand een mooi programma geprogrammeerd. Nieuwsgierig? Klik hier.
