KANO-MONGOOL
De Lek voorbij Culemborg loopt vast in rafelranden van recreatieterreinen, waterkeringen en sluizen. Voor sluizen ben ik Spaans benauwd. Ooit bond ik mijn kano vast aan een oog in de wand. De gevolgen zijn spectaculair bij het zakken van het water. Van die enorme schepen naast me word ik ook niet blij. Deze zomer toch maar weer eens gaan. Breed rustig water, je bent er even uit. Niets aan de hand tot het moment van toenemend motorgebrul uit de verte. Vanaf Hagestein komt een soort superspeedboot (categorie Quote 500) aanrazen. Kanoërs zijn de slakken op de waterweg. Iedereen gaat harder. Maar deze boot overdrijft. Keihard komt hij racen! En het wonderlijkste: recht op mij af! Doelbewust. Ik ben te verbaasd om te reageren. Met open mond wacht ik de klap af. Op een paar meter afstand gooit de bestuurder het roer om. De scherpe wending veroorzaakte een grote golf die zich op mij stort. Water aan alle kanten over de kano, meer geluk dan wijsheid doet me niet omslaan. Ik schrik me echt dood. De man hangt over de reling van de nu bijna stil liggende boot. Hij roept ‘Hé, kano-mongool, vaar je lekker?’. Zijn vrouw zit op het dek met een witte wijn. ‘Ach, mannie heeft recht op een verzetje’ denkt ze waarschijnlijk, ‘hij werkt ook zo hard, de lieverd’. De boot vaart weg, ik blijf achter: stupéfait. Een volwassen kerel met te veel geld komt over honderden meters aan racen om een kanoër in een brak bootje te pesten. En dan dat wijn drinkende wijf dat alles maar normaal vindt. Het woord ‘kano-mongool’ blijft hangen. Wat bedoelt die man? Doen ze in Mongolië aan onze geliefde sport? En varen ze daar dan over iedereen heen?
De Mongoolse dichter Li Tsjoe houdt van zijn bespannen slanke kano. Maar het is zoals zo vaak in het leven: wat je wilt, krijg je niet, en wat je krijgt, wil je niet. Hij blijft een zandhaas, maar was liever eend. Zijn joert (Mongoolse woord voor tent, vaak gesignaleerd in yuppenresorts) had een kano moeten zijn. Alleen in zijn fantasie bevaart hij de zandzee die hem omringt. De dichter sluit aan bij een wereldwijde ervaring. Zit je te vergaderen? Opeens wil je naar op de Lek. Gezellig thuis en toch verlang je naar de Linge. Tussen jou en het water hoogstens 5 millimeter kunststof. Dat verlangen kent de kanoër. Maar de realiteit walst onze verlangens plat. Zandstormen en hufters vallen aan. Zelfs de verbeelding is niet bij machte geluk blijvend te reanimeren. Het blijft bij dromen. De geweldenaars zijn de baas en overvaren ons in een speedboot. Mannen als Trump zitten niet in een kano. Vrouwen als Hillary trouwens ook niet. Dan liever die dromende kano-mongool. Met alleen de hemel boven je.
De Roos van Culemborg ziet overal poëzie. Zorgeloos maken we plannen en met fantasierijke hulp van partners wordt er iedere maand een mooi programma geprogrammeerd. Nieuwsgierig? Klik hier.
